This 11-CD collection offers a versatile library of film music: from classical orchestra, solo instruments, piano, and guitars to Arabic soundscapes, tango/milonga, digital synthesizers, and delicate guitar riffs. It also includes classical vocals, pop/jazz/rap/chanson, and a dedicated set of suspense music and effects—broadly applicable for film, TV, and other creative projects.
Music collection
Jan Eilander - Zingt Jotie T'hooft
‘Als Hugo Claus de koning was, dan is Jotie T ‘Hooft de prins,’ schreven de literaire recensenten over de Belgische dichterslegende Jotie T ‘Hooft. Het succes van zijn eerste bundel maakte op slag een bekende Vlaming van Jotie T ‘Hooft, een Vlaamse poète maudit, een gedoemde dichter in het spoor van Verlaine, Baudelaire en Rimbaud. In literaire tijdschriften werd hij de achterkleinzoon van Schopenhauer genoemd. Onder andere de zeer krachtige en intense ritmiek en vileine melancholie die zich uitstekend lenen voor het gebruik van moderne drumloops gecombineerd met de bijzondere akoestische instrumenten zoals een bandoneon. De gedichten zijn muzikaal op bijzondere wijze vertolkt door zanger Jan Eilander (Trio Bier, scenario- en boekenschrijver). De composities en productie zijn van Rainer Hensel (bekend van de filmmuziek van o.a. Theo van Gogh, Mark de Cloe en Thijs Römer) . Op verzoek van Manteau, de eerste uitgeverij van de gedichtenbundels, schilderde de “koning der zelfportretten” , Philip Akkerman voor de voorkant van de lp/cd het portret van Jotie T ‘. Bijzonder is ook om te vermelden, dat de weduwe van Jotie T ‘Hooft opmerkelijk enthousiast gereageerd heeft op de muziek.
De Zwarte Jager
11 van de gedichten van Jules Deelder zijn muzikaal geïnterpreteerd. Het leek ons een logische stap, om deze Rotterdamse dichter, die bezeten was van muziek, van jazz, muzikaal te vertolken. Vanzelfsprekend speelt de tenorsaxofoon als ook de trompet een hoofdrol bij het muzikaal interpreteren van de 11 gedichten. De tenorsaxofoon was het lievelingsinstrument van Jules Deelder, de trompet, zoals die door Chet Baker gespeeld werd, adoreerde hij. Symbolisch voor deze bewondering is de legendarische zin, geschreven na het overleiden van Chet Baker, in ‘Het Gedicht voor Chet:
‘Chet, where art though?’
Maar er zijn ook afwijkende muzikale keuzes gemaakt, de tweede track op de cd, als ook de laatste is een milonga (een langzame en slepende tango). Wij waren van mening, ook al klinkt dat gewaagd en onbescheiden, dat Jules Deelder zo een experiment zou waarderen. Bekend is het gezegde: ‘Deelders poëzie was rock-’n-roll en klonk als jazz’. Naar onze mening kan je ook het volgende stellen: altijd in het zwart gekleed droeg hij de ziel van de tango met zich, en sommige gekozen gedichten de verstillende sfeer van de milonga.